Cpt Γεράσιμος Γιακουμίδης : Ο θρυλικός πλοίαρχος του AQUA BLUE που πέρασε και από την Π.Υ της Καβάλα
Πηγή φωτογραφιών : www .arxipelagos.com
Πρόσφατα ταξιδέψαμε με ένα από τα ιστορικότερα πλοία της ελληνικής ακτοπλοΐας, το Ε/Γ-Ο/Γ «AQUA BLUE» ένα γιαπωνέζικο σκαρί του 1975, το οποίο ανακατασκευάστηκε πλήρως από τη SEAJETS και είχαμε την τιμή να γνωρίσουμε από κοντά τον Πλοίαρχό του, Cpt Γεράσιμο Γιακουμίδη, κατά κόσμον “Τζέρρυ”, όνομα που αποδόθηκε για πρώτη φορά τη δεκαετία του ’80 από έναν πράκτορα στη Σαντορίνη τον κ. Λουκά Πελεκάνο και διαδόθηκε στους κύκλους της ακτοπλοΐας. Ο Καπετάνιος πρόσφατα ύστερα από πολλά χρόνια επέστρεψε στην επιβατηγό ελληνική ακτοπλοΐα!
Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Σύρο, ενώ η καταγωγή του προέρχεται από αρκετά νησιά.. Ψαρά, Κάσο,Μαργαρίτες Ρεθύμνου, Κεφαλονιά και Κύπρο! Αγάπησε τη θάλασσα και εξακολουθεί να την υπηρετεί.. “θα συνεχίσω να ταξιδεύω” μας λέει με αποφασιστικότητα μέσα στη μεγάλη τοξοειδή Γέφυρα του «AQUA BLUE»! Μια Γέφυρα η οποία δεν διαθέτει χειριστήρια στις βαρδιόλες και τα παραγγέλματα του Πλοιάρχου γίνονται φωναχτά, ανεβάζοντας περισσότερο το βαθμό δυσκολίας για την πρόσδεση στα δύσκολα λιμάνια με δυσμενείς καιρικές συνθήκες.
– Σε ποιο πλοίο πρωτοπιάσατε Καπετάνιε; «Ξεκίνησα την καριέρα μου ως Πλοίαρχος το 1980 σε ένα ποστάλι της ΕΛΜΕΣ, το παλιό «ΠΟΣΕΙΔΩΝΙΑ»του 1948, το οποίο εξυπηρετούσε στη γραμμή του Μπρίντιζι και πλαγιοδετούσε, έβαζε αυτοκίνητα από πλαϊνό καταπέλτη».
Αργότερα πήγε στη θυγατρική εταιρεία της ίδιας εφοπλιστικής οικογένειας Γιαννουλάτου τη Libra Maritime, όπου είχε το παλιό τουρμπινάδικο T.S.S. «NEPTUNIA» του 1956, το μετέπειτα «ΚΟΡΙΝΘΙΑ»της ΕΛΜΕΣ. Μάλιστα την εποχή εκείνη γύρω στο 1984, το πλοίο ναυλωνόταν για σχολικές κρουαζιέρες σε όλη τη Μεσόγειο, για μαθητές αγγλικών σχολείων. «Δύσκολο βαπόρι, το δυσκολότερο στην καριέρα μου στα επιβατικά, αλλά ήταν τα καλύτερα χρόνια, τα καλύτερα μου ταξίδια» μας διηγείται ο Καπτά Γεράσιμος.
Μετά έρχεται η σειρά των Ro-Ro πλοίων της εταιρείας Libra Maritime, όπου και ο Καπτά Γεράσιμος πέρασε από τις Γέφυρες και των τεσσάρων «ΑΤΛΑΣ», αρχικά στο I και ΙΙ τα οποία ήταν τα μετέπειτα «ΚΑΠΕΤΑΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ» και «ΣΙΦΝΟΣ ΕΞΠΡΕΣ» και μετά στα III και IV, τα οποία ήταν τα μετέπειτα«SATURNUS» και «VEGA» της VENTOURIS FERRIES.
Γύρω στο 1985 μετακομίζει στη VENTOURIS FERRIES που έχει πλέον ισχυροποιήσει την παρουσία της στη νέα γραμμή του Μπάρι και αναλαμβάνει το ομώνυμο βελγικό σκαρί «BARI EXPRESS» , στη γραμμή Πάτρα – Ηγουμενίτσα – Κέρκυρα – Μπάρι, μια γραμμή που άνοιξε το συγκεκριμένο πλοίο και η κίνηση αυτή στέφθηκε με επιτυχία.
Η είσοδος στην Ακτοπλοΐα
Το 1986 κάνει την είσοδό του στην Ακτοπλοΐα του Αιγαίου, στον έτερο “Βέλγο” αδερφό, το θρυλικό«ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΕΞΠΡΕΣ» της VENTOURIS FERRIES, σε μια άκρως ανταγωνιστική γραμμή από Πειραιά για Πάρο, Νάξο, Ίο και Σαντορίνη, όπου εξυπηρετούσαν κι άλλα σημαντικά πλοία – θρύλοι της εποχής εκείνης.
Συνεχίζοντας στη VENTOURIS SEA LINES λίγο αργότερα το 1987 έκανε ένα από τα πιο σημαντικά βήματα στην καριέρα του, καθώς ο Βαγγέλης Βεντούρης τον έστειλε στην Αγγλία να φέρει το γαλλικό«SENLAC» στην Ελλάδα, το οποίο λίγο καιρό μετά μεταμορφώθηκε στο αξεπέραστο «ΑΠΟΛΛΩΝ ΕΞΠΡΕΣ» των Κυκλάδων! Το ταξίδεψε στην Παροναξία – Σαντορίνη από το 1988 και βγήκε “λίρα εκατό” για την εταιρεία του πολύ γρήγορα.
Ύστερα ήρθε η σειρά να περάσει από τη Γέφυρα ενός άλλου “Ευρωπαίου”, αυτή τη φορά “Ιπτάμενου Ολλανδού” και έτσι γύρω στο 1991 ξεκίνησε το θρυλικό «ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΝΟΥ» με τον καινούργιο του βολβό που μόλις είχε φορέσει, το δεύτερο κατά σειρά δυσκολότερο ακτοπλοϊκό βαπόρι στην καριέρα του. Αξίζει να σημειωθεί πως ήταν και ο πρώτος Πλοίαρχος που καθιέρωσε την τακτική του ανάποδου δεσίματοςστον Πειραιά, δηλαδή την πρύμνη προς τον προβλήτα και την πλώρη προς τη μπούκα του λιμανιού, αντίθετα δηλαδή με τον τρόπο που έδενε μέχρι τότε το βαπόρι, για να γλιτώνει χρόνο από τη μανούβρα του πρωινού δρομολογίου και να ανταποκρίνεται στο σκληρό ανταγωνισμό με τον έτερο “μαχητή” της Συροτηνομυκονίας, «ΝΑΪΑΣ ΙΙ».
Η περίοδος της “ΠΗΝΕΛΟΠΗΣ”
Το 1991 ακολουθεί ένα ακόμη σημαντικό κεφάλαιο στην καριέρα του, καθώς πηγαίνει στην AGOUDIMOS LINES του κ. Μίμη Αγούδημου και η γνώμη του για την τελική επιλογή αγοράς του «HORSA», έχει βαρύνουσα σημασία λόγω της εμπειρίας και της άριστης εκτίμησης προς το αδελφό “ΑΠΟΛΛΩΝ ΕΞΠΡΕΣ” που είχε για αρκετό καιρό πλοιαρχήσει!
Έτσι το 1992 ο Καπτά “Jerry” με «ΠΗΝΕΛΟΠΗ Α», ξεκινούν μαζί να γράφουν χρυσή ιστορία στη γραμμή της Ανδροτηνομυκονίας από τη Ραφήνα, ενώ οι κόντρες με το πρώτο γιαπωνέζικο «SUPERFERRY»(1992) του Στρίντζη είναι ανεπανάληπτες και έχουν χαραχτεί στη μνήμη πολλών νησιωτών και επιβατών της γραμμής.
– Το «ΠΗΝΕΛΟΠΗ» είναι το πλοίο που σημάδεψε περισσότερο την καρδιά σας Καπετάνιε; «Όχι το “ΠΗΝΕΛΟΠΗ” αλλά το αδελφό του, το “ΑΠΟΛΛΩΝ ΕΞΠΡΕΣ” είναι το βαπόρι που έμεινε περισσότερο στην καρδιά μου, γιατί το έφερα ο ίδιος από το εξωτερικό και έζησα από κοντά τη μετασκευή και το ξεκίνημά του. Ήταν άριστο για την εποχή του, με εκπληκτικές δυνατότητες στη μανούβρα»!
Το 1995 αφήνει πίσω του την ακτοπλοΐα και πηγαίνει Πλοηγός στο λιμάνι της Καβάλας, ενώ τρία χρόνια και κάτι αργότερα κατεβαίνει στην Πλοηγική υπηρεσία του Πειραιά, όπου υπηρετεί για 17 χρόνια.
Η επάνοδος του στα RO/RO πλοία έρχεται μετά από 20 συναπτά έτη υπηρεσίας ως Πλοηγός, μέσα από την εταιρεία κυπριακών συμφερόντων SALAMIS LINES, καθώς βρίσκεται αρχικά στο «ALIOS» και αργότερα στο «ALEXO».
«Θα σου πω κάτι που θα ακουστεί οξύμωρο» λέει ο Καπτά Γεράσιμος Γιακουμίδης: «Είμαστε ένας άναυτος ναυτικός λαός». Και συνεχίζει: «Για πολλούς λόγους, για τα ανύπαρκτα λιμάνια, για την ελλειπή σωστή εκπαίδευση στους νέους σήμερα εξαιτίας των ευκολιών των νέων τεχνολογιών και πολλά ακόμη».
– Αγαπημένο λιμάνι για μανούβρα Καπετάνιε; «Το παλιό της Μυκόνου» ! Μας απάντησε χωρίς καν να το σκεφτεί. Λογικό να αναφέρει ένα τόσο δύσκολο λιμάνι αγαπημένο για μανούβρα; Λογικό, για αυτόν τον Καπετάνιο που έχει ζήσει στο αίμα του τον ανταγωνισμό της Ακτοπλοΐας, τις θρυλικές κόντρες του Αιγαίου, με θρυλικά βαπόρια, θρυλικά σινιάλα.. Είναι και αυτός ένας Καπετάνιος – θρύλος, που έγραψε τη δική του ιστορία και κατέχει τη δικιά του γωνιά στο πάνθεον της Ελληνικής Ακτοπλοΐας. Και όπως μάθαμε πρόσφατα, επινόησε μια πατέντα εκείνα τα χρόνια, για να δένει πιο γρήγορα και με ασφάλεια στο παλιό της Μυκόνου με δυσμενείς καιρικές συνθήκες, ώστε να μην παρασύρεται από τον αέρα και να φέρνει τον καταπέλτη σχεδόν πάνω από το ντόκο! “Γιακουμίδειο Στροφή” την ονόμασαν τότε, τη δεκαετία του ’90 και την ακολούθησαν να την κάνουν πράξη αρκετοί Πλοίαρχοι.
Πηγή αντλήσεως πληροφοριών : www.arxipelagos.com
